Ուսումնառությունն աշխարհում տարբեր տեսակետներ է առաջադրում։Որոշ մանկավարժների համար դժվար է երեխաներին բացատրել սովորելու հեշտ տարբերակները։ Մարդիկ կարծում են ժամանակը խնայելու համար կարելի է երեխաներին հնարավորություն տալ իրենք իրենց սովորեն։ Շատ մանակվարժներ փորձում են բազային կանոնավոր դասեր սովորել որպեսզի սովորեցնեն երեխաներին, շատ անգամ դրանք ձախողվում են, այստեղ առաջ է գալիս սովորել՝ սովորեցնելու համար դրույթը։ Երեխաներին դասախոսությամբ, զրույցներով և միջոցառումներով սովորեցնելը անհնարին է, քանի որ երեխաների խանդավառությունը կախված է տվյալ օրվանից։ Երեխան արթնանում է և չգիտի որն է իր հետաքրքրությունը, նա գնալու է ֆիլմ, թե թատրոն դիտելու, թե նկարչական գիրք է վերցնելու գրադարանից, որ շատ ժամանակ թերթում է նկարները դիտելու համար։ Օրինակ՝ երաժշտական դպրոց հաճախող երեխաները սիրում են նմանվել ծնողներից մեկին, որը նախկինում նվագել է իր համար, սա այն դեպքն է երբ երեխան ինքուրույն չի կարող սովորել ջութակ նվագել։
Մանկական անկարողունակության այս փուլը ապացույցն է այն բանի, որ կրտսեր տարիքում երեխաները կարող են նոր բան սովորել և կանոներ մշակել գործիքից օգտվելու նպատակով։ Մեծահասակները երեխաներից տարբերվում են նրանով , որ եթե նրանք ցանկություն են ունենում նվագելու դա իրենց հաճույք է պատճառում, և չեն սիրում երբ իրենց դասեր են տալիս։
Գայանե Խաչատրյան 